یکم تیرماه گاه‌شمار ایرانی را به روز اصناف (Guilds) اختصاص داده اند؛ اصناف یا گروه‌های دارای مدیریت و یکپارچگی که نوعی خاص از کالا و پیشه را ارائه می کنند. مطابق اعتراف برخی از نهادهای حکومت ج.ا، وضعیت اصناف در ایران بد است و نیاز به تحول بزرگ دارد. اشکالات اساسی اصل ۴۳ و ۴۴ قانون اساسی به علاوه رفتارهای غیرعلمی و مداخله‌جویانه حکومت در امور اقتصادی، نپذیرفتن اصول آزادی اقتصاد و عدم مداخله دستوری در بازار عرضه و تقاضا، استفاده ابزاری از درآمدهای عمومی در جهت کنترل قیمت‌ها، وجود نهادهای حاکمیتی معاف از مالیات در اقتصاد، همگی مانع از توسعه اصناف و کارایی آنها شده است.
سیاست قیمت‌گذاری باعث از بین رفتن معنای کار و کاسبی، مانع از شناور بودن قیمت‌ها و مانع همکاری مردمی و صنفی گردیده است. اتاق بازرگانی جولانگاه سران مافیای اقتصادی است و هیچ بخش از عملکردش مطابق بازرگانی آزاد و ملی نیست. اصناف گوناگون، اعم از زیرمجموعه‌های صنف تولیدکنندگان و یا صنف خدمات، جهت تولیدات و خدمات روان با دردهای سرطانی حاصل از سوء‌مدیریت تمامی دولت‌های ۴۴ سال گذشته رودررو بوده اند؛ سرطانی که درمانی بر آن متصور نیست و از آبشخور ستیزه و لجبازی سیستماتیک تغذیه می شود. سقوط دائم ارزش ریال، گرانی دائم کالا و خدمات، تغییرات دائم تبصره‌ها و قوانین گمرکی، دستورالعمل‌های انفعالی و خلق‌الساعه، سرکوب اعتراضات صنفی و مردمی همگی عامل سردرگمی و بی‌حاصلی زحمات اصناف در راستای رفاه جامعه است، زیرا افکار متحجرانه و نفوذ مافیا در اقتصاد ایران جایی برای مطرح کردن واژه رفاه باقی نگذاشته و حیات انگلی خود را در طرح و ادامه اقتصاد مقاومتی می دانند.
در اصول اندیشه‌های پان‌ایرانیستی، اندیشه مارکسیستی و اندیویدوالیستی از موانع اصلی ترقی و کامیابی جامعه دانسته شده است که بر مبنای آن اقتصاد مارکسیستی و اندیویدوالیستی آفت اقتصاد تلقی می گردند؛ تفکری که امروز بر اقتصاد مملکت حاکم است. ۷۰ سال پیش اندیشمندان پان‌ایرانیست از جمله دکتر عاملی تهرانی، امروزِ ایران را پیش‌بینی کرده و راهکار خنثی سازی آنها را در اقتصاد ناسیونالیستی و ملی ارائه نموده اند؛ اقتصادی که در آن مسیر اقتصاد مبتنی بر شناخت گذشته، امروز و آینده ملت ایران و با توجه به رفاه خانواده و علم اقتصاد دنبال می شود.
تنها اتحاد مردم، بازاریان، اصناف، فرهنگیان، نخبگان سیاسی و دانشگاهی کشور است که می تواند با آگاهی بر علیه اندیشه توامان مارکسیستی و فردگرایانه انحصارطلب حاکم فائق آید و مانع تباهی حقوق و منابع ملی گردد.
پاینده ایران
۱ تیر ۱۴۰۱
