وزیرخارجه پیشین ایالات متحده آمریکا و پایه‌گذار جنگ سرد پس از جنگ دوم جهانی امروز در صد سالگی درگذشت. وی تا همین صدسالگی در جهت منافع ملی کشور خود، آمریکا تلاش می‌کرد که نمونه آن بازدید چند ماه پیش وی از چین (در صد سالگی) و نشست با شی پینگ بود.
گرچه چهره سیاسی کیسینجر همواره مورد نقد بسیاری بود ولی آنچه که وی در جهت منافع ملی کشور خود انجام داد فراتر از ظرفیت یک سیاستمدار عادی آمریکایی بود که نمونه درخشان آن ایجاد روابط سیاسی یا چین بود. از این رابطه هر دو کشور آمریکا و چین بهره بردند به‌گونه‌ای که نه تنها از جنگی محتمل بین شرق و غرب جلوگیری شد بلکه اکنون چین در مقام دومین قدرت اقتصادی جهان قرار گرفته است.
در چهل و چهار سال گذشته، تنش‌زدایی در سطح بین‌المللی و ایجاد توازن در روابط با کشورهای جهان، نه تنها در برنامه حاکمیت دینی قرار نداشته است بلکه جمهوری اسلامی همواره بر پایه سیاست خارجی مبتنی بر ایدئولوژی دینی خود ارتباط بین‌المللی ایران با جهان را در عمل قطع کرده و موجد تحریم‌های بین‌المللی علیه منافع ایران شده است.
ایران اکنون بیش از هر زمان دیگر به سیاستمدارانی نیاز دارد که واقع‌گرایانه عمل کنند و بتوانند موازنه‌ای بین منافع ملی ایران و روابط با کشورهای دنیا برقرار کنند و در دریای آشوب‌ها و آنارشیسم جهانی مردم و کشور ایران را از میان طوفان‌ها گذر دهند. در این چهار دهه چنین چهر‌ه‌هایی در کشور دیده نشده است. و تا جمهوری اسلامی هست چنین نخواهد شد.
کیسینجر پس از دیدار تاریخی نیکسون از پکن که به دیپلوماسی پینگ پنگ معروف شد در ارزیابی موفقیت‌های خود در مصاحبه با اوریانا فالاچی گفت «من مرد معجزه‌گری هستم و معجزه من در عالم دیپلوماسی زبان من است. من هیچ سخنی را در دنیای دیپلماسی پس و پیش نمی‌گویم.»
کیسینجر معمولا با اشخاصی که در زیردست خودش می‌دانست خشن‌تر از دیگران رفتار می‌کرد. روزی که رئیس جمهور آمریکا در سال ۵۷ با پناه دادن به شاه ایران در تردید بود کیسینجر به برزژینسکی، مشاور امنیت ملی کارتر تلفن کرد و او را با سخنان درشت و شدیداللحن خطاب قرار داد و از این‌که دستگاه حکومتی در صدور اجازه ورود شاه به آمریکا قصور ورزیده است وی را ملامت کرد.